1417 : فتوگرام

خب داشتم کتاب کلمات عکاسی (نوشتهٔ ژیل مورا، ترجمهٔ حسن خوبدل و کریم متقی، نشر حرفه نویسنده) رو ادامه شو میخوندم. حقیقت اینه که این سادیسم سرچ کردن عکسایی که حداقل کنجکاپم میکنه هست هنوز و با چشم مشم حالیم تمیشه. توی بخش عکاسی انتزاعی زده بود که فتوگرام های من ری و موهوی نادی بعد‌من اینارو دیدم خیلی راستش ارتباط برقرار نکردم شاید یه چند تا یکی دوتای من ری بعد یاد فتو گرام های تالبوت افتادم. رفتم دنبالش. فکر نکنم هیچ فتو گرامی فتو گرام تالبوت بشه اصلا نمیدونم چجوری بگم ولی با این ک زمانش برای اوایل اختراع عکاسی هست و تکنیکم یکی هست یعنی یه وسیله ای شئی رو میزاری روی کاغذ حساس ونور میدی بخش هایی که نور نمیخورن و شی مانع شده سفید میمونن. ولی چقدر فرق میکنه. من به تالبوت ارادت دارم خب شدید. قشنگ میشه گفت توی شاخه هنری جای میگیره کاراش. ادم میتونه انگار وقتی میبینه و مواجه میشه با کاراش اون به عنوان عکس ببینه یعنی فقط اینجوری نیست که یه چیزی گذاشته باشه و نور خورده باشه. بعضیاشو که حس میکنم نور رو انگار مستقیم نداده مخصوصا انگار با زاویه نور داده.خیلی واقعی هست. نمیدونم ولی من با کارای من ری البته فتوگرام هاش و موهوی نادی ارتباط برقرار نکردم. در مقایسه با تالبوت. 

قرار بود فیلم ببینم که نتم یه وقفه ای افتاده بود دان نمیشد الانم دانلود شده مها با لپ تاپ کار داره :( فعلا موتورم برای کتاب گرم شده. 

اغا دیدین چی شد یادمه قبل نوشته بودم که صدای اون موزیک روی کار نشست وقتی فیلمشو دیدم حواسمو پرت میکرد. این توی فیلم اینجوری بودا نه نوی واقعیت زمانی که اونجا بود. اونجا بودم اولش فقط غرق شدم گریم داشت میومد بعدش عکس‌ بود. فقط عکس یعنی همونجور که اخیرا گفتم خیلی انگار با هم بودن اما فیلمو که میبینم انگار موزیک حواس ادمو پرت میکنه. خب طبیعی این فقط فیلم. 

خب جا داره بگم که ویلیام هنری فاکس تالبوت دانشمند بریتانیایی جزو مخترعین عکاسی بوده که شیوه‌ی نگاتیو و پوزیتیو و ثبت تصاویر روی کاغذ حساس به نور رو اختراع میکنه و البته یه عکاس آماتور بوده. ولی وقتی ادم عکساشو میبینه قشنگ متوجه علاقه اش میشه.