1909 : پشیمونی

دیشب تا پنج صبح بیدار بودم. همچنان دنبال سریالی که ارزش عمر نازنینمو داشته باشه! خیال خام. حتی سراغ سریالای پرطرفدارم رفتم بهتر که نبود هیچ مبتذل تر هم بود. باورم نمیشه ملت میشینن سریالی مثل گیم اف ترونز رو میبینن مثلا :/ به هر حال برای من جالب نبود. نه که اونا تلاش نکرده باشنا انگار یکی دو قسمتشو ببینی هی بخوای ببینی چی میشه در صورتی که به نظرم محتوای خاصی نداره بدرد وقت گذروندن فقط میخوره. و من داشتم راه اشتباه می رفتم. من واقعا با کتاب خوندن حال میکنم. حتی با زبان نوشتن دفترم فقط نمیدونم چرا بعضی وقتا نمیشه نمیتونم.  کسی هست منو درک کنه؟ مطمئن نیستم. احساس میکنم خیلی تنهام. تنهاییمو اخه با کتابا پر میکردم رفقای همیشگی وقتی نمیرم سمتشون انگار دوستامو از دست دادم. خب این آزارم میده. همینسعی میکنم امروز خوب باشم. نمیدونم کاش یه شوکی بهم وارد میشد یادم بیاد. مائده زمان داره میره و تو نباید بازنده باشی. خودتو جمع کن لعنتی.دوباره هزار باره اصلا تلاشمو میکنم. کاش بشه برمیگشتم به روزایی که عالی بودم. عالی مثل یه رویاست این روزا برام. یعنی میشه؟