2729 : تصمیم

دلم نمیخواد مایه آبروریزی بشم. نه به خاطر خود خواهی خودم که برای دیگران. نمیخوام اسمشون به اسمم بچسبونم یا حرفی بگم که اونارو به من وصل میکنه. هیچوقت نخواستم. ولی خب فکر میکنم باید حواسم جمع تر میبود. برام راستش مهم نبود و نیست هیچوقت که بقیه راجع بهم چه فکرایی میکنن از روز اول دلم میخواست روز به روز بیشتر خودم باشم با تمام نقص هام و کم بودنی هایی که دارم. اما برام مهمه که در مورد من به عنوان کسی که با اطرافیانش ارتباط داره چه فکری میشه یعنی بیشتر در مورد اطرافیانم که با من ارتباط داشتن چه فکری میشه. این که مایه آبروریزیشون نباشم. این که من اونهارو پایین نیارم با نقص هام. این که اونا به خاطر من کم دیده نشن. خب سعی کردم یکسری پستهام رو کلمات کلیدی شون رو پاک کنم. دیگه نه همونقدر اسمی میبرم و نه حرفی میزنم. دلم میخواد منو مستقل از بقیه ببینن و من مسئولیت خودمو به عهده بگیرم. نمیدونم منظورم رو میفهمی یا نه. چند وقت درگیرم از روز اول واقعا نمیخواستم و سعی کردم رعایت کنم ولی خب اگه اشتباهیم کرده باشم واقعا از قصد نبوده. اینجا منم. کسایی که میشناسنم که میشناسن کساییم که نمیشناسن اشنا میشن شاید خوششون هم نیاد من نمیخوام منو به خاطر چیزی که نیستم دوست بدارن. فقط میخوام خودم باشم و نقص هام و حتی حسن هام. همه آدمها همینجورین منتها اکثریت دنبال اینن که پنهان کنن. پنهان کنن تا کسی نقص هاشونو نبینه. میدونم ممکن قضاوت بشم میدونم حتی ممکن ناراحت بشم اما میخوام بپذیرم که خب همه هم منو ممکن دوست نداشته باشن. اما اینجوری بهتره. بهتره تا آدمهای واقعی دوستهای واقعی پیشم بمونن.