3115 : دنیای آزاد

اتفاقی امروز با دنیایی مواجه شدم که قبلا توش بودم. اون دنیای بسته و محدود. دنیایی که یاداوریش رو دوست ندارم چون من خودم نبودم. نه خودم بودم و نه آزاد. یجورایی دلم میسوزه برای کسایی که هنوز دارن اون وضع مزخرف رو تحمل میکنن. تحمل که نه اونها نمیدونن چه دنیای مزخرفی رو توش گیر کردنو دارن دستو پا میزنن. فکر میکنن درستش همین اما اشتباه میکنن. از این که آزاد شدم خوشحالم. از این که روز به روز دورتر و دورتر میشم از اون دنیا از اون تجربه های مزخرف و بی اندازه مسخره و تهی. از این که آزاد شدم از انجام یکسری کارها و هرچی بزرگ تر میشم انگار بیشتر اختیار زندگیم دست خودم میفته در صورتی که تو اون تجربه اینجوری نبود خوشحالم. من آزاد نبودمو انگار از یه اسارتی به اسارت دیگه ای بیفتی. چقدر خوشحالم که دیگه تجربه اش  نمیکنم.  چقدر خوشحالم روز به روز ازش فاصله میگیرم. از تغییر کردن خودم احساس رضایت دارم. از این که زندگیم به خاطر انتخاب اشتباه خراب نشد خوشحالم. خیلی خوشحالم.